Zamość jest doskonałym przykładem miasta, które zachowało pierwotny układ urbanistyczny „idealnego miasta renesansowego”, z fortyfikacjami i zabudową, w której cechy architektury włoskiej przenikają się z lokalną tradycją artystyczną. Prywatne miasto kanclerza i hetmana Jana Zamoyskiego, zostało założone w 1580 roku według najlepszych włoskich wzorów „miasta idealnego”. Rozplanowanie miasta wraz z fortyfikacjami oraz najważniejsze budowle zaprojektował Bernard Morando, architekt z Padwy.

Perła Renesansu

Miasto otaczają typowo renesansowe fortyfikacje bastionowe. Większość zabudowy stanowią renesansowe kamienice, a katedra (d. kolegiata) należy do najwybitniejszych osiągnięć architektury późnego renesansu. Wreszcie Zamość jest szczytowym osiągnięciem renesansowej myśli urbanistycznej i wymieniany wśród najwspanialszych zespołów urbanistycznych na świecie.

Zamość na liście Światowego Dziedzictwa UNESCO

UNESCO jest agendą Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Oświaty, Nauki i Kultury. Realizując swą misję w 1972 r. UNESCO przyjęło konwencję dotyczącą Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Naturalnego. Konsekwencją tego wydarzenia było powstanie Listy Światowego Dziedzictwa, na którą od 1977 roku wpisywane są najcenniejsze dobra reprezentujące różnorodność kulturalną i bogactwo natury wszystkich regionów świata. W sierpniu 2010 roku lista obejmowała 911 obiektów w 151 krajach, z czego w Polsce było ich 13. Zamość został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa podczas sesji odbywającej się w amerykańskim Santa Fe w dniu 14 grudnia 1992 roku.

Wytyczne konserwatorskie

Zgodnie z wytycznymi konserwatorskimi forma elewacji jednoznacznie nawiązuje do istniejącej zabytkowej zabudowy Starego Miasta. Przyjęty podział na mniejsze kamieniczki o zróżnicowanej kompozycji oraz zróżnicowany rytm otworów okiennych i gzymsów stanowi próbę kształtowania nowej architektury w nawiązaniu o elewacje istniejącej zabudowy północnej pierzei bloku VII. Wielkość i proporcje otworów okiennych dopasowane zostały do skali okien okolicznych kamienic. Jedynie w parterach o funkcji usługowej zaprojektowano miejscowo nieco wyższe przeszklenia. Kolorystyczne rozbicie poszczególnych sekcji budynku pozwala na uzyskanie spójności z zabudową sąsiednich kwartałów. Zastosowane elementy takie jak rozległy gzyms górny, gzymsy pośrednie nad parterem czy dekoracyjne listwy nad oknami dodatkowo podkreślają tę spójność.

Nowa zabudowa

Planowana inwestycja znajduje się w granicach strefy A pełnej ochrony i rekonstrukcji konserwatorskiej. Priorytetem podczas projektowania obiektu była idea harmonijnego nawiązania do historycznie ukształtowanej zabudowy na sąsiednich działkach z jednoczesną próbą stworzenia współczesnego środowiska mieszkalnego o wysokim standardzie. Idea ta realizowana jest poprzez zabudowę o pierzejowym charakterze jednoznacznie kojarzącym się ze śródmiejską zabudową Starego Miasta. Podstawowe wytyczne nadające kierunek pracom projektowym wynikają z relacji projektowanego obiektu do najważniejszych elementów przestrzennych i kulturowych w jego najbliższej okolicy.

Wytyczne konserwatorskie

Zgodnie z wytycznymi konserwatorskimi forma elewacji jednoznacznie nawiązuje do istniejącej zabytkowej zabudowy Starego Miasta. Przyjęty podział na mniejsze kamieniczki o zróżnicowanej kompozycji oraz zróżnicowany rytm otworów okiennych i gzymsów stanowi próbę kształtowania nowej architektury w nawiązaniu o elewacje istniejącej zabudowy północnej pierzei bloku VII. Wielkość i proporcje otworów okiennych dopasowane zostały do skali okien okolicznych kamienic. Jedynie w parterach o funkcji usługowej zaprojektowano miejscowo nieco wyższe przeszklenia. Kolorystyczne rozbicie poszczególnych sekcji budynku pozwala na uzyskanie spójności z zabudową sąsiednich kwartałów. Zastosowane elementy takie jak rozległy gzyms górny, gzymsy pośrednie nad parterem czy dekoracyjne listwy nad oknami dodatkowo podkreślają tę spójność.

Nowa zabudowa

Planowana inwestycja znajduje się w granicach strefy A pełnej ochrony i rekonstrukcji konserwatorskiej. Priorytetem podczas projektowania obiektu była idea harmonijnego nawiązania do historycznie ukształtowanej zabudowy na sąsiednich działkach z jednoczesną próbą stworzenia współczesnego środowiska mieszkalnego o wysokim standardzie. Idea ta realizowana jest poprzez zabudowę o pierzejowym charakterze jednoznacznie kojarzącym się ze śródmiejską zabudową Starego Miasta. Podstawowe wytyczne nadające kierunek pracom projektowym wynikają z relacji projektowanego obiektu do najważniejszych elementów przestrzennych i kulturowych w jego najbliższej okolicy.

Funkcja

Na parterze znajdą się lokale usługowe natomiast pierwsze i drugie piętro zostanie przeznaczone na 43 apartamenty o zróżnicowanych powierzchniach - od 29 mkw do 90 mkw. Z myślą o wygodzie i bezpieczeństwie mieszkańców zaplanowano monitorowany podziemny garaż z 43 miejscami parkingowymi, indywidualne piwnice lokatorskie oraz boksy dla rowerów. Wysoki standard zapewnią trzy windy łączące kondygnacje nadziemne z podziemnym garażem.